مرحله برداشت، مهمترین مرحله کشت و کار هندوانه است. زیرا تشخیص رسیده بودن هندوانه نیاز به تجربه دارد. اگر میوه بیش از حد در هنگام برداشت نارس باشد دیگر میوه نخواهد رسید. برداشت میوه هنگامی است که گوشت میوه رسیده و میزان قند آن حداکثر باشد. برای تشخیص رسیدن هندوانه شاخص های زیادی وجود دارد.برای خواندن ادامه مقاله ما را همراهی کنید…
۱- چون ریشه هندوانه سطحی است باید کولتیواتور زدن و سله شکنی سطحی برای آن انجام شود. در اولین فرصت بعد از این که گیاهان سر از خاک در آوردند تا زمانی که ساقه های خزنده اجازه بدهند، سله شکنی باید انجام گیرد. تعداد دفعات سله شکنی به ۴-۳ مرتبه می رسد.
۲- دفع علف های هرز از زمان رشد و ظاهر شدن تا زمان بزرگ شدن بوته ها و پوشاندن سطح زمین انجام می گیرد.
۳- پس از آن که طول بوته ها به حدود ۳۰ سانتی متر رسید باید آنها را در جهت پشته ها هدایت کنیم تا بوته ها در جوی ها قرار نگیرند و روی پشته ها حرکت کنند. مرتب کردن بوته ها باید در صورت نیاز انجام شود.
۴- آبیاری باید مرتب و منظم صورت گیرد. اما چون ریشه گیاه بلند است قادر است آب مورد نیاز خود را تأمین کند. در صورت کمبود آب، رشد طولی میوه کاهش و رشد قطری میوه افزایش می یابد، زودتر می رسد و بذور آب آن کمتر شده شیرینی بیشتر می شود. مناطقی که دارای تابستان های گرم و خشک هستند باید به امر آبیاری توجه کافی مبذول داشت زیرا بسیار مشاهده شده که هندوانه ها در اثر کم آبی رشد کافی نکرده و اندازه آن کوچک باقی مانده و یا به علایم سوختگی دچار شده اند. کمبود کلسیم در اثر کمبود آب نیز می تواند در ته میوه سوختگی ایجاد کند. این ضایعه که به سوختگی گلگاه معروف است مشاهده می شود.
۵- کود سرک باید در ۳ – ۲ نوبت داده شود.
۶- کم کردن تعداد میوه روی بوته (تنک کردن) موجب می شود میوه های باقی مانده از نظر اندازه و کیفیت در حد مطلوبی رشد کنند.
بهترین کار برای تنک این است که در درجه اول میوه های بد شکل و بی ارزش حذف شوند و در مرحله بعد، میوه های سالم ولی اضافی حذف شوند تا تعداد مطلوب میوه روی بوته بماند.
برای ارقامی که تولید میوه های بزرگ می کنند، بهتر است روی هر بوته ۲ عدد بماند و برای ارقامی که تولید میوه های کوچک می کنند، بهتر است تعداد ۵-۳ میوه در هر بوته باقی بماند.
هرس هندوانه به سادگی انجام می گیرد برای این کار ساقه اصلی را بعد از برگ سوم و ساقه های فرعی بعد از برگ پنجم قطع می کنند.
وقتی که اندازه میوه ها نصف اندازه واقعی گردید آن ها را روی تخته سنگ و یا مواد مشابهی قرار می دهند.
۷- مبارزه به موقع و مناسب با آفات و بیماری هایی که به برگ وساقه و میوه هندوانه حمله می کنند ضروریست.
مرحله برداشت، مهمترین مرحله کشت و کار هندوانه است.
زیرا تشخیص رسیده بودن هندوانه نیاز به تجربه دارد. اگر میوه بیش از حد در هنگام برداشت نارس باشد دیگر میوه نخواهد رسید.
اندازه گیری ویژگی های الکتریکی می تواند برای تعیین رسیدگی میوه استفاده بشود. مقاومت الکتریکی در هندوانه های خاص به نظر می رسد با افزایش مقدار قند کاهش یابد.
برداشت میوه هنگامی است که گوشت میوه رسیده و میزان قند آن حداکثر باشد. برای تشخیص رسیدن هندوانه شاخص های زیادی وجود دارد.
از جمله:
۱- بهترین روش برای اینکه مشخص شود میوه رسیده است یا نه، نوع صدای ضربه ای است که با انگشت شست به میوه وارد می آید.
هندوانه نارس صدای تو خالی نسبتا تیزی داشته ولی هندوانه رسیده صدای آرامتری دارد.
باید توجه داشت هندوانه بیمار یا نارس که زود از ساقه چیده و پلاسیده شده نیز صدای پر و آرامی دارد.
۲- محلی از هندوانه که بر روی زمین قرار دارد، اگر سفید رنگ و یا سفید رنگ پریده باشد، میوه نارس و اگر کرم رنگ باشد، میوه رسیده است.
تشخیص زمان برداشت هندوانه از محلی که بر روی زمین قرار دارد
۳- بعضی از افراد روی پژمرده شدن و خشک شدن پیچک و تغییر رنگ آن از سبز به قهوه ای در نزدیکی محل اتصال میوه به ساقه استفاده می کنند. که البته این موضوع در همه رقم ها صدق نمی کند. نحوه دیگر، پر شدن ظاهری و کامل به نظر رسیدن میوه است.
تشخیص رسیده بودن هندوانه از روی پیچک انتهایی
۴- بعضی از افراد از روی مشخصات خارجی، ظاهر پوست و اندازه میوه رسیده و نارس را از هم تشخیص می دهند. رنگ میوه رسیده روشن تر از رنگ میوه نارس است.
مقدار قند میوه در وسط یعنی در محلی که دارای تخم نیست از سایر نقاط بیشتر است. از روی تغییرات ظاهری و خارجی میوه باید در مورد رسیدن زمان برداشت قضاوت کرد.
با رسیدن میوه وزن مخصوص آن کم شده ولی مواد جامد و وزن مطلق هندوانه زیاد می شود.
برداشت محصول هندوانه باید طی چندین مرحله و با دقت انجام گیرد.
درصد مواد جامد محلول در میوه به هنگام برداشت محصول بایستی حداقل ۱۰ درصد باشد که توسط رفراکتومتر دستی قابل اندازه گیری است.
مطالعات در روسیه نشان داده که وزن مخصوص هندوانه نارس ۹۹-۹۶ درصد، هندوانه رسیده ۹۵ درصد و هندوانه بیش از حد رسیده ۸۵-۸۹ درصد می باشد.
برای تعیین مغز خالی یا پر هندوانه از دستگاه اشعه ایکس استفاده می شود.
دستگاه رفراکتومتر
در زمان برداشت محصول موضوع بسیار مهمی که باید در نظر گرفته شود احتیاط کامل در کندن میوه از بوته و حمل آن به انبار یا بازار فروش است زیرا ضربه شدید یا فشار وارد بر هندوانه علاوه بر اینکه ممکن است موجب شکستن و نامرغوبی میوه شود، باعث فساد و معیوب شدن داخل میوه نیز می گردد.
در موقع چیدن نباید هندوانه را با دست کشیده یا از ساقه قطع کرد بلکه باید با یک چاقو یا قیچی نیز این کار را انجام داد.
ضمنا بایستی از ساقه هندوانه تا انجا که ممکن است به میوه متصل باشد زیرا هر چقدر این قسمت بلند تر باشد احتمال گندیدگی انتهای میوه کمتر می شود.
انواع بیضی شکل را نباید روی انتهای آن ها نگه داشت یا در معرض نور شدید آفتاب قرار داد و یا بیش از سه ردیف روی هم چید. هندوانه صبح زود بسیار حساس به شکستن و شکاف برداشتن است زیرا سلول های پوست و گوشت میوه کاملا متورم اند.
نحوه برداشت هندوانه
مطالعات نشان می دهد قسمت اعظم مقاومت مربوط به شکاف برداشتن به مشخصات گوشت میوه ارتباط دارد.
مغز تو خالی هندوانه از عواملی است که مقاومت هندوانه را در برابر شکاف کم می کند. غیر از هندوانه های کوچک یخچالی معمولا هندوانه بدون صندوق حمل و نقل می شود.
بین هندوانه ها کاه یا پوشال نباید گذاشت زیرا تهویه به خوبی انجام نمی گیرد و میوه زودتر له می شود.
هنگام حمل هندوانه کف وسیله نقلیه باید از یک طبقه کلفت کاه و اطراف تریلی یا کامیون نیز باید از پارچه های یارزان مانند تاشو پوشیده شود.
هندوانه را دربین کاه در انبار تا سه قشر روی هم می توان چید. پس از جمع آوری محصول معمولا آن ها را در مزرعه تل می کنند یعنی آن ها را به شکل توده قرار می دهند.
در این صورت نباید تعداد طبقات بیش از ۵ ردیف باشد، مخصوصا در انواع درشت و سنگین که فشار طبقات رویی بر زیرین باعث ترک خوردن داخل و بیرون میوه شده و از مرغوبیت آن می کاهد.
هندوانه را نمی توان مدت زیادی انبار کرد. در شرایط مناسب ۲ تا ۳ هفته قابل نگه داری است. بهتر است در یخچال یا جای خنک و تاریک نگه داری شود.
نور مستقیم و حرارت زیاد باعث تسریع فساد میوه می شود. بهترین شرایط برای انبار کردن دما بین ۴٫۴-۲٫۲ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی ۸۵ تا ۹۰ درصد است.
در دمای کمتر از مرغوبیت هندوانه کاسته می شود. سرمای زیاد نیز ممکن است باعث بروز آسیب هوای سرد شده و لکه های نرم آبی ایجاد شود.
منبع : بهرامی سیرمندی، س و همکاران. ۱۳۸۹٫ راهنمای جامع و مصور کشت و پرورش صیفی جات. انتشارات تاک.
گرد آورنده : سپیده مدنی – کارشناس ارشد بیماری شناسی.
پیشنهاد ما به شما:
خیلی مطلب مفیدی خدایی باور نکردنی
سلام و درود خواهشمندیم چنانچه از عملکرد ما انتقاد و یا پیشنهاد و همچنین رضایتی دارید در قالب یک فایل صوتی با ذکر نام و نام خانوادگی و همچنین شهر یا روستا از طریق تلگرام به شماره تلگرام زیر ارسال بفرمایید. هدف ما رفع مشکلات و جلب رضایت شما و کسب انرژی از پیام های شماست مشتاقانه منتظر دریافت پیام صوتی شما هستیم با تشکر مجموعه کشاورزی آنلاین ۰۹۱۱۸۸۰۰۰۸۹
دیدگاهتان را بنویسید