خوشه صمغی گندم اولین بار از هندوستان در سال ۱۹۱۷ تحت نام بیماری Tunda گزارش گردید و سپس در مصر، چین، استرالیا و برخی از کشورهای اروپایی گندم و علف های هرز تیره گندمیان دیده شد. نشانههای اولیه بیماری شامل رگههای سفید یا زرد رنگ به موازات رگبرگها است و سپس یک تراوش مشخص زرد رنگی روی خوشه تشکیل میشود که مشخصه بیماری میباشد. سنبلهها و گردن آنها اغلب به دلیل وجود صمغهای چسبنده بدشکل هستند.برای خواندن ادامه مقاله کلیک کنید…
Bacterial diseases of wheat
بخش اول : بیماری خوشه صمغی باکتریایی گندم
The first part- Yellow Gum/ Yellow Slime Disease/ Yellow Ear/ Spike blight
خوشه صمغی گندم اولین بار از هندوستان در سال ۱۹۱۷ تحت نام بیماری Tunda گزارش گردید و سپس در مصر، چین، استرالیا و برخی از کشورهای اروپایی گندم و علف های هرز تیره گندمیان دیده شد.
این بیماری در اولین بار در سال ۱۳۳۵ توسط قوام الدین شریف از مراغه گزارش گردید و سپس از مناطق مختلف کشور مانند خوزستان، گلستان، اصفهان، کرمان، ایلام و فارس گزارش شد.
بلایت خوشه گاهی تحت نام پوسیدگی زرد، صمغ زرد و یا خوشه زرد هم نامیده شده است.
نشانههای اولیه بیماری شامل رگههای سفید یا زرد رنگ به موازات رگبرگها است و سپس یک تراوش مشخص زرد رنگی روی خوشه تشکیل میشود که مشخصه بیماری میباشد.
سنبلهها و گردن آنها اغلب به دلیل وجود صمغهای چسبنده بدشکل هستند.
برگهای اولیه ممکن است به هنگام خروج توسط باکتریها آلوده شده و ممکن است چینخورده یا بد شکل باشند و تحت شرایط خشکی، تراوشات بهصورت فلسها یا پوستههای سفید رنگ در سطح خوشه و سطح بالایی برگها دیده شوند.
در هوای مرطوب، توده لزج باکتری تولید میشود.
تراوشات خشک و سخت شدهی باکتری باعث تخریب مکانیکی برگها، سنبلهها و گردن آنها شده و از دراز شدن آنها بازداری میکند.
نشانههای نماتد گال دانه گندم، بخش معمول عارضه بلایت خوشه است.
گندمهای رشد کرده در خاکهای دارای زهکشی خوب به ندرت توسط باکتری صدمه میبینند. کنترل نماتد باعث کنترل این بیماری هم میشود.
نشانه های بیماری خوشه صمغی باکتریایی گندم
باکتریهای Rathayibacter tritici و R. iranicus عامل بیماری هستند.
از نمونه های جمع آوری شده از سراسر ایران پس از کشت روی محیط های آگار غذایی حاوی سوکروز و عصاره مخمر، باکتری هایی با پرگنه زرد رنگ جدا و ویژگی های فنوتیپی و نقوش الکتروفورزی پروتئین های سلولی آن ها تعیین گردید و بر اساس این خصوصیات، باکتری Rathayibacter tritici از مناطق استان های آذربایجان شرقی، ایلام، فارس، اصفهان و سیستان و بلوچستان عامل خوشه صمغی تشخیص داده شدند.
قبلا این جنس تحت نام هایCorynebacterium و Clavibacter نامیده شد.
این باکتری یک باکتری گرم مثبت، میله ای تا گرزی و گاهی بهم چسبیده است، رشد آن کند و روی محیط کشت آگار مغذی تشکیل کلنی های زرد رنگ می دهد.
فاقد اسپور و تحرک است.
این باکتری به وسیله نماتد گال دانه گندم (Anguina tritici) منتقل می شود و اگر نماتد در خاک نباشد باکتری بیماری ایجاد نمی کند، زیرا باکتری از زخم ها وارد گیاه می شود.
نماتد گال دانه گندم (Anguina tritici).
عامل بیماری خاکزاد است و از طریق بذر به مناطق دیگر منتقل می شود.
باکتری موجود در خاک نمی تواند به عنوان منبع آلودگی برای بیماری باشد و فقط نماتدهای خارج شده از گال های نماتد از گال های نماتد آلوده به باکتری قادر به انتقال باکتری و ایجاد بیماری هستند.
لاروهای جوان نماتد در خاک که به باکتری آلوده می شوند، باکتری ها را به قسمت های بالایی گیاه منتقل می کنند.
اغلب مطالعات انجام شده در زمینه انتقال و چگونگی چسبیدن باکتری به بدن نماتد و عوامل موثر در چسبیدن باکتری به کوتیکول نماتد و عوامل موثر در چسبیدن باکتری به بدن نماتد می باشد.
نتایج بیانگر این است که نماتد نه تنها ناقل باکتری است بلکه وجود آن برای تکثیر باکتری درون بذر لازم است.
با توجه به تاثیر سوء باکتری بر بدن نماتد، ایجاد ضعف در تحرک نماتد و تلفات آن، گزارش شده است که احتمالا باکتری تکثیر اولیه خود را روی بدن نماتد انجام می دهد و به تدریج متمایل به مواد غذایی موجود در بذر می شود، یا اینکه نماتد به نحوی حاوی یا ترشح کننده مواد ضروری برای تکثیر باکتری در بذر می باشد.
کاشت بذر سالم و تمیز عاری از نماتد گال دانه، تناوب دو ساله در زمین های آلوده به نماد گال دانه و زهکش مناسب مزرعه در کاهش و مدیریت بیماری موثر می باشند.
برای کنترل نماتود توصیه می شود بذر را قبل از کاشتن با عمل بوجاری و یا با استفاده از آب نمک بیست در صد، از گال نماتد جدا نموده و بذر سالم را کاشت.
همچنین رعایت تناوب زراعی به مدت یک سال سبب از بین رفتن ناقل و کنترل این بیماری می گردد.
پیشنهاد ما به شما:
سایت خوبی دارید
دیدگاهتان را بنویسید